معنی میله گرد درون بتون
حل جدول
ارماتور
میله گرد بتون
آرماتور
میله بتون
آرماتور
میلگرد درون بتون
آرماتور
میلهگرد درون بتون
آرماتور
میل گرد بتون
آرماتور
بتون مسلح
بتون آرمه
لغت نامه دهخدا
بتون. [ب ِ ت ُ] (فرانسوی، اِ) بتن. از مصالح بنائی جدید. مخلوطی از سنگ شکسته و ماسه و سیمان در بنائی برای پی ریزی یا ساختن پایه های عمارات. (فرهنگ فارسی معین).
- بتون آرمه، بتن مسلح. آن بتون که در آن میله های آهن بکار رود.
- بتون ریزی، عمل ریختن ترکیب مصالح اولیه ٔ بتون که سیمان و ریگ و آب باشد برای ساختمان کردن. و رجوع به بتن و بتن ریزی شود.
بتون. [ب ِ] (اِخ) نام شهری در ایالت پادو کاله فرانسه. (از لاروس).
میله
میله. [ل َه ْ] (ع اِ) دشت و بیابان. (منتهی الارب، ماده ٔ ول هَ) (ناظم الاطباء). || زمین بی گیاه. (ناظم الاطباء).
میله. [ل َ] (اِخ) ظاهراً شهری بوده است این سوی جیحون در شمال افغانستان کنونی:
ز بیم تیغ تو تا چین ز ترکان ره تهی گردد
اگر زین سوی جیحون گردبادی خیزداز میله.
فرخی.
بگتگین حاجب ساخته با مردم تمام دم ایشان گرفت از پیش وی به اندخود و میله درآمدند و بگتگین بتفت می راند به حدود شبورقان بدیشان رسید. (تاریخ بیهقی چ مشهد ص 566).
فرهنگ فارسی هوشیار
فرانسوی شفته ساروگ (ساروج) (اسم) مخلوطی از سنگ شکسته و ماسه و سیمان در بنایی برای پی ریزی یا ساختن پایه های عمارات بکار رود. یا بتون آرمه. بتون مسلح بتونی که در آن میله های آهنی گذارند تا استواری و مقاومت آن بیشتر گردد
فرهنگ معین
فارسی به عربی
خرسانه
معادل ابجد
1027